21 Haziran 2012 Perşembe

Hayatta ne öğrendim bilmek istersen?

Uzun zamandır yokum biliyorum, ne mi yapıyorum. Okuyorum bol bol bu aralar. Ara sıra ihmal ediyorum okumayı, sonra vicdanım sızlıyor, elimde bir kitap yok diye. Aynı anda birkaç kitap okunur mu? Okunuyor, Evde bir başkası, yolda bir başkası, işte fırsat buldukça bir başkası. İşte size Mevlana'dan çok güzel bir öğüt. Biraz uzun gelebilir ama farkındalığını arttırıyor insana, Hz.Mevlana...

Hayatta ne öğrendim bilmek istersen?
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.

Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
Aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.

Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...

İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.

Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
Sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.

İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.

Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.

Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini...
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin,
Bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.

Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...

Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...

Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine inandım.

Düşünmeyi öğrendim.
Sanra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.

Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzlık olduğunu;
Gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim.

Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının,
Yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.

Her canlının ölümü tadacağını,
Ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.

Dostlarım,
Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.
Olur ya...
Kalp durur...
Akıl unutur...
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur...
                                             MEVLANA Pin It

11 yorum :

  1. İyi ki paylaştınız. Okudukça huzur buluyor insan. Teşekkürler.

    YanıtlaSil
  2. Evet CadıCım yaa.. geliyorum gidiyorum yoksun özlettin kendini.. ama arada da buradayım desene.. Neler neler öğretiyor hayat bizlere, ama acı ama tatlı geçiyor işte ömür. paylaşım için teşekkürler CadıCım.. CiCi KaLL.. (^_^)

    YanıtlaSil
  3. Ben bunu hiç okumamışım.Paylaştığınız için çok teşekkürler.Yaşamdan ölüme kadar tüm her şeyi ne güzel anlatmış.Mevlana'nın bütün sözleri insanda iz bırakıyor...

    YanıtlaSil
  4. Çok güzel canım bende bir kendimi dinleyebilsem iyi olacak,
    sevgilerimle

    YanıtlaSil
  5. bu güzel paylaşım için cok tşkler emeğinize sağlık

    YanıtlaSil
  6. Ne keyifle okudum anlatamam, tamam uzun ama bir çırpıda okudum, bir ara da çıktısını alıp işyerinde masama asacağım, dinginlik verdi, huzur verdi, ellerine sağlık...

    YanıtlaSil
  7. Mevlana hayranı olarak cok guzeldı canım tesekkurler huzur duydum

    YanıtlaSil
  8. Merhaba...
    Bloglari dolasirken blogunu kesfettim....
    cok hosuma gitti ve izlemeye aldim
    sende buyur gel cok sevinirim :-))

    sevgiler...

    YanıtlaSil
  9. daha önce Mevlana'nın bu şiirinin sadece son kıtasını duymuş çok beğenmiştim.Şimdi tümünün bu kadar anlamlı ve güzel olduğunu gördüm yüreğine sağlık çokk teşekkürler sabah sabah içimi huzur kapladı.Kalbimizden geçirip de kelimelere dökemediklerimizi ne güzel anlatmış bu şiir...

    YanıtlaSil
  10. Süper denecek söz yok, biliyoruz ama okuyunca tekrar tekrar etkileniyoruz. :)

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...